به گزارش اروم نیوز، سرآلکس فرگوسن با بیش از ۲ دهه افتخار آفرینی با یک تیم باشگاهی از دنیای فوتبال حرفه ای خداحافظی کرد و سراسر جهان را تحت تاثیر این خداحافظی قرارداد، درست در همان روز سخنرانی اوباما، انفجارهای مهیب در خاور میانه، تیراندازی و جنایت در تگزاس، نسل کشی در غرب چین و ده ها خبر مهم دیگر نتوانستند جای تیتر اول رسانه های ورزشی و غیر ورزشی را بگیرند، تیتر اولی که فقط و فقط به خداحافظی سر آلکس فرگوسن اشاره داشت.
برای او هیچ لقبی انتخاب نشد، نه سلطان نه اسطوره، او سر آلکس فرگوسن بود، سالهای سال اینگونه بود، همه دوستش داشتند و قرار نبود با چند مراسم نمادین و پر از عجله با تندیس و سردیس از وی تشکر شود، بارها و بارها از او تشکر شده بود، چرا؟ چون همه چیز سر جایش بود و هست، فوتبال در آغوش اهالی فوتبال است و اتحادیه آن در انگلیس ناظر همه چیز.
سر آلکس نه خانه نشین شد، نه در یک برنامه تلویزیونی هماهنگ شده هزار و یک دوست و دشمن را رسوا کرد تا دوباره تحویلش بگیرند و نه...
او همیشه سر آلکس بود و با مختصاتی تغییرناپذیر به کار خود ادامه داد، مکتب ساخت و آنقدر بزرگ بود که نیازی به بزرگی هیچ سازمان و نهاد و مقامی نداشت، تنها تونلی از بازیکنان جوان که برایش هورا کشیدند و تشویق اش کردند، او نه گریه کرد، نه غمگین شد، تنها با غرور بر فرش سبز رویاها قدم زد و آخرین جام قهرمانی کسب شده توسط تیمش را مقابل هزاران هوادار فوتبال شناس بالای سر برد، هوادارانی که فراموش کار نیستند، هوادارانی که با چند شکست بر سر او باران گوجه فرنگی و سنگ سرازیر نکردند، هوادارانی که برای خرید وعده غذایی خود صرفه جویی می کنند اما پیراهن اصل تیمشان را با دو برابر قیمت می خرند چون همه چیز در این فوتبال فوق حرفه ای سر جایش است!

منبع:اول نیوز